Anna Jackowska

Rzecznik Finansowy zwrócił się do Sądu Najwyższego o podjęcie uchwały w celu udzielenia odpowiedzi na pytanie: „Czy osobie bliskiej poszkodowanego, który na skutek czynu niedozwolonego doznał ciężkiego i trwałego rozstroju zdrowia, może przysługiwać zadośćuczynienie pieniężne na podstawie przepisu art. 448 k.c.?”. Odpowiedź wydawała się oczywista (twierdząca) do czasu wydania w dniu 22.10.2019 r. uchwały przez Izbę Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych SN (sygn. akt I NSNZP 2/19) o odmiennym stanowisku. Podobne stanowisko ponownie zajęła ta izba w dniu 17.12.2019 r. (sygn. akt ​I NSNc 5/19), już po skierowaniu przez RzF ww. wniosku.

Z uwagi na fakt, że wysokość kar za brak OC uzależniona jest od wysokości minimalnego wynagrodzenia w danym roku, wzrost minimalnego wynagrodzenia siłą rzeczy generuje wzrost wysokości kar. I tak, uwzględniając fakt, że w 2020 r. minimalna płaca wyniesie 2.600 złotych brutto, kary za brak OC będą wynosić od 170 złotych do nawet 7.800 złotych w przypadku spóźnienia się w wykupieniu polisy dla pojazdów ciężarowych o co najmniej 14 dni.

Na 22 października zaplanowano rozpoznanie zagadnienia prawnego dotyczącego ustalenia czy w przypadku zerwania więzi na skutek doznania przez poszkodowanego ciężkich obrażeń ciała, najbliżsi mają prawo dochodzić od ubezpieczyciela sprawcy wypadku zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych, ewentualnie czy można uznać, że doznali oni bezpośredniej szkody, uzasadniającej dochodzenie zadośćuczynienia za tę szkodę.