Dyskryminujące poglądy ubezpieczycieli…
Ubezpieczyciele sprawcy szkody starają się unikać swojej odpowiedzialności i odmawiają wypłaty zadośćuczynienia dla dzieci, które urodziły się już po śmierci rodzica. Argumentują to głównie tym, że nie nastąpiło zerwanie więzi emocjonalnej pomiędzy ojcem a dzieckiem. Skoro bowiem dziecko nie zdążyło poznać rodzica, to zdaniem zakładów ubezpieczeń, taka więź nie mogła się nawet wykształcić. W konsekwencji, większość postępowań likwidacyjnych (przedsądowych) kończy się niekorzystnie dla dzieci reprezentowanych najczęściej przez matkę. Tym samym, zakłady ubezpieczeń różnicują w sposób całkowicie nieuprawniony sytuację dzieci urodzonych w pełnej rodzinie i tych, w których śmierć ojca, z winy osoby trzeciej, przekreśliła możliwość jego poznania.
…są sprzeczne z orzecznictwem sądów…
Ubezpieczyciele całkowicie pomijają to, że przez śmierć rodzica zostaje naruszone prawo dziecka do życia w pełnej rodzinie oraz prawo do posiadania obojga rodziców. Przez tragiczną śmierć ojca, dziecko nigdy nie będzie mogło liczyć na jego troskę, opiekę, wsparcie. Nikt nigdy nie będzie w stanie zastąpić takiemu dziecku biologicznego rodzica. Od momentu narodzenia kształtuje się bowiem charakter człowieka, a urodzenie się w niepełnej rodzinie pozostawia na całe życie rysę na zdrowiu psychicznym. Może to wpływać nie tylko na osobę dotkniętą tragedią, ale także na jej relacje z innymi ludźmi oraz związki przez nią tworzone. Za kompletnie bezzasadne należy więc uznać decyzje odmawiające wypłaty zadośćuczynienia na rzecz dzieci urodzonych po tragicznej śmierci ojca. Orzecznictwo sądowe przeczy stanowisku ubezpieczycieli. Dziecko poczęte musi być bowiem traktowane analogicznie do dziecka urodzonego, gdyż podobnie jak ono po śmierci rodzica doznaje od początku swojego życia szeregu szkód zarówno majątkowych, jak i niemajątkowych.
…które zasądzają na rzecz dzieci urodzonych po śmierci rodzica kwoty zadośćuczynienia w stosownej wysokości
Koniec postępowania przed zakładem ubezpieczeń nie oznacza utraty szans na uzyskanie należnych świadczeń, gdyż pozostaje możliwość wytoczenia powództwa. Sądy powszechne, w wyniku pozytywnej dla powoda oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, przyznają na rzecz dzieci urodzonych po śmierci ojca odpowiednie kwoty zadośćuczynienia kierując się – co oczywiste – indywidualną sytuacją każdego z nich. Jak podkreśla się w orzecznictwie Sądu Najwyższego „przy ustaleniu wysokości zadośćuczynienia dla dziecka, które w chwili śmierci ojca było już poczęte, a następnie urodziło się żywe, należy stosować analogiczne kryteria jak przy zasądzeniu odszkodowania dla dzieci, które w chwili śmierci ojca były w wieku przedszkolnym. Ich bowiem sytuacja życiowa jest z reguły taka sama. Wysokość zaś zadośćuczynienia będzie zależna od dokonanej przez sąd oceny okoliczności każdej konkretnej sprawy” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 04.04.1966 r., sygn. akt: II PR 139/66).