Likwidując szkodę częściową ubezpieczyciel powinien sporządzić profesjonalny kosztorys. Tak wyliczona wysokość kosztów naprawy pojazdu (a więc wysokość odszkodowania) będzie zależeć m. in. od jakości i pochodzenia części użytych w takiej kalkulacji. Dla potrzeb ustalania wysokości należnego odszkodowania, dostępne na rynku części zamienne można zasadniczo podzielić na 2 grupy: części dopuszczalne i części niedopuszczalne.
Części dopuszczalne
symbol O – oznacza części oryginalne oznaczone logo producenta pojazdu. Gwarantują one należytą jakość naprawy i bezpieczeństwo użytkowania pojazdu. Dlatego regułą jest, że odszkodowanie za szkodę w pojeździe winno być wyliczane w oparciu o cenę tych właśnie części.
symbol Q – oznacza części, co do których producent pojazdu potwierdził, iż są takiej samej jakości, jak części oryginalne. Często są to części wyprodukowane przez producenta pojazdu, ale bez jego logo, bądź części produkowane na pierwszy montaż. Części te mogą być stosowane, ale tylko w wyjątkowych sytuacjach. Więcej na ten temat tutaj. [1]
Części niedopuszczalne
symbol P, PJ, PC, P – części o tzw. porównywalnej jakości do części O. Niemniej deklaruje ją wytwórca części, a nie producent pojazdu. Dlatego nie dają one gwarancji odpowiedniej jakości pozwalającej na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed wypadku.
symbol Z, ZJ – części nieoryginalne, zwane potocznie zamiennikami. Części dopuszczone do obrotu, z reguły najtańsze. Pozwalają na przywrócenie pojazdu do stanu używalności. W przeciwieństwie do części oryginalnych nie gwarantują jednak odpowiedniej jakości naprawy oraz bezpieczeństwa i komfortu użytkowania pojazdu.
Części z 2 grupy nie tylko nie gwarantują przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody, ale są też dużo tańsze, niż części O i Q. Jeżeli więc ubezpieczyciel zastosował ceny tych części w kalkulacji naprawy szkody, to zaniżył wysokość należnego poszkodowanemu odszkodowania.