Ciężar wykazania utraconego dochodu spoczywa na poszkodowanym pracowniku. Sprowadza się to do jak najlepszego udokumentowania utraty dochodu oraz szans zarobkowych, które zaistniałaby gdyby nie doszło do wypadku. W toku likwidacji szkody ubezpieczyciel zazwyczaj żąda konkretnych dokumentów od pracownika, ale to w gruncie rzeczy od tego ostatniego zależy jakimi sposobami wykaże swoją szkodę. Nie można bowiem wykluczyć sytuacji, w której pracownik nie będzie mógł uzyskać tego, czego zażąda ubezpieczyciel. Wtedy poszkodowany pracownik powinien wiedzieć jak w inny sposób wykazać utracony dochód, czy potencjalne zarobki.
Zaświadczenie od pracodawcy
Pracodawca, na podstawie przepisów Kodeksu pracy, ma obowiązek na żądanie pracownika udostępnić mu dokumenty, na podstawie których zostało obliczone jego wynagrodzenie. Najprostszym wykazaniem przez poszkodowanego różnicy pomiędzy dochodem uzyskiwanym przed wypadkiem a tym otrzymywanym po wypadku jest wystawiane przez pracodawcę zaświadczenie, z którego będzie wynikać wprost ile pracownik zarabiał przed wypadkiem i w jakiej wysokości świadczenie otrzymywał w związku z przebywaniem na zwolnieniu lekarskim. Różnica pomiędzy tymi dwoma wielkościami (może zostać wskazana wprost w zaświadczeniu od pracodawcy), to kwota utraconego dochodu, którą powinien zwrócić ubezpieczyciel.
Dodatkowa dokumentacja
Często ubezpieczyciele żądają od poszkodowanych dodatkowej dokumentacji w tym między innymi tzw. „pasków płacowych”. Wprawdzie ich stosowanie w zakładach pracy jest coraz rzadsze (pracodawca nie ma obowiązku wystawiania takich dokumentów chyba, że obligują go do tego akty wewnątrzzakładowe), ale są one dokumentami przedstawiającymi składniki wynagrodzenia danego pracownika. Przepisy powszechnie obowiązujące wszystkich pracodawców obligują ich natomiast do wystawiania pracownikom formularzy ZUS RMUA z których treści wynikają poszczególne składniki wynagrodzenia. Pracodawca ma obowiązek przekazać pracownikowi formularz ZUS RMUA raz w roku w podziale na poszczególne miesiące w za rok ubiegły. Jednak, co ważne dla poszkodowanego, na jego żądanie pracodawca ma obowiązek przekazać mu te informacje za miesiąc poprzedni, ale nie częściej niż raz na miesiąc. Ostatecznie, gdyby z jakichś względów pracownik nie mógł otrzymać od pracodawcy któregoś z ww. dokumentów, pozostaje jeszcze możliwość posiłkowania się coroczną dokumentacją podatkową obrazującą wysokość otrzymanego przez pracownika wynagrodzenia i innych świadczeń.
Hipotetyczne zarobki
Jeśli poszkodowany domaga się renty wyrównawczej (Renta wyrównawcza za utracone zarobki [1]), to określając wielkość jego hipotetycznych dochodów należy uwzględnić wszelkie jego dochody dotychczas uzyskiwane, również nieregularnie, a także te dochody, których uzyskanie w przyszłości było wysoce prawdopodobne, zważywszy na naturalny rozwój kariery zawodowej (Sąd Apelacyjny w Poznaniu, sygn. akt I ACz 2192). W praktyce, poszkodowany może wskazywać, że wypadek przekreślił jego szanse dalszej kariery czy awansu, które wiązałyby się z wyższymi zarobkami. Często rozwój zawodowy i związane z tym wyższe zarobki wynikają wprost z ustawy (np.: jest tak w wypadku nauczycieli). Mogą także wynikać z regulacji przyjętych przez konkretnego pracodawcę (np.: premie regulaminowe, podwyżki wynagrodzenia za wysługę lat, awans na lepiej płatne stanowisko po przepracowaniu określonej liczby lat). Zawsze należy brać pod uwagę predyspozycje osobiste poszkodowanego, jego wykształcenie, skończone kursy oraz szkolenia i dodatkowe umiejętności.