Technologiczny czas naprawy
Ubezpieczyciele bardzo często ograniczają swą odpowiedzialność z tytułu zwrotu czynszu najmu pojazdu zastępczego do okresu technologicznej naprawy pojazdu, czyli teoretycznego okresu naprawy oraz teoretycznego czasu na zakup części. Nie uwzględniają przy tym, że konieczność najęcia pojazdu często wykracza poza okres technologicznego czasu naprawy.
Dłużej niż technologiczny czas naprawy
Problemy pojawiają się, gdy rzeczywisty czas naprawy różni się od czasu technologicznego, bądź ubezpieczyciel zwleka z akceptacją kosztorysu naprawy czy wypłatą należnego odszkodowania za szkodę w pojeździe. Ubezpieczyciel co do zasady nie uznaje najmu pojazdu zastępczego za zasadny po przekroczeniu technologicznego czasu naprawy. Twierdzi, że okres ten nie pozostaje w związku ze szkodą. Nadto biorąc pod uwagę obowiązek poszkodowanego do minimalizacji szkody, zdaniem ubezpieczyciela okres ten jest bezpodstawnie wydłużony.
Stanowisko sądów
Oczywiście, wszystko zależy od konkretnych okoliczności sprawy i może zdarzyć się sytuacja, gdy okres najmu pojazdu zastępczego będzie ograniczał się jedynie do okresu technologicznego czasu naprawy. Ubezpieczyciel nie może jednak „z automatu” stosować takiego założenia i umniejszać odszkodowania z tytułu czynszu najmu pojazdu zastępczego bez wnikliwej analizy stanu faktycznego danej sprawy. Jednoznacznie wskazał na to Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 17.11.2011 r. (sygn. akt: III CZP 05/11). Należy mieć na uwadze, że poszkodowanemu należy zrekompensować szkodę, jaka powstała w normalnym związku z wypadkiem. Jeżeli zatem ubezpieczyciel bezprzedmiotowo przedłużał postępowanie, tj. zwlekał z dokonaniem oględzin bądź sporządzeniem kalkulacji kosztów naprawy, to jest zobowiązany do pokrycia czynszu najmu pojazdu zastępczego za okres, w którym uszkodzony pojazd mechaniczny w normalnym toku mógł zostać naprawiony z uwzględnieniem czynności procesu likwidacji szkody.
Ubezpieczyciel może zatem być zobowiązany do wypłaty na rzecz poszkodowanego odszkodowania z tytułu czynszu najmu pojazdu zastępczego obejmującego nie tylko technologiczny czas naprawy, ale rzeczywisty czas naprawy oraz czas niezbędny dla ustalenia ogólnie pojętego zakresu odpowiedzialności ubezpieczyciela, w tym przede wszystkim zakresu uszkodzeń pojazdu.